Groen liberalisme is een verruiming van het klassieke liberalisme door de uitbreiding van de morele cirkel. Die uitbreiding omvat niet-menselijke dieren en toekomstige generaties voelende dieren. Bij zo’n forse vergroting van het aantal morele patiënten neemt de individuele vrijheid van (nu levende) mensen behoorlijk af. Toch is groen liberalisme een vorm van liberalisme. 

Paternalisme betekent dat anderen besluiten wat goed voor jou is en dat anderen hun wil aan jou opleggen. Liberalisme daarentegen gaat uit van de vrijheid van het individu en streeft in politieke vorm naar een zo groot mogelijke vrijheid van allen. Echter, liberalisme heeft een noodzakelijke beperking: omdat die vrijheid voor allen geldt mag de vrijheid van de een niet ten koste gaan van de vrijheid van de ander.

Filosoof John Stuart Mill heeft dit uitgangspunt uitgewerkt tot het zogenaamde niet-schadenprincipe: alles mag zolang je anderen geen schade berokkent. Bij Mill bestond het morele domein uit alleen mensen (antropocentrisme). Groen liberalisme breidt de morele cirkel uit naar alle voelende wezens (sentiëntisme). Dat betekent in concreto dat in groen liberalisme veganisme een morele nullijn is. Immers bij het consumeren van dierlijke producten is leed berokkend aan dieren – en dat is in strijd met het liberale grondprincipe.

Lees verder