Bij het bespreken van een stedenband tussen Amsterdam en Tel Aviv werd opvallend met twee maten gemeten. Turkije: Cyprus. China: Tibet. Marokko: de Westelijke Sahara. De stedenbanden met Casablanca (Marokko). Bejing (China) en Kocaeli en Sisli (Turkije) lijken geen probleem op te leveren: “bezetters”, muren, alles aanwezig behalve Joden. En die laatsten zijn natuurlijk wel vereist wil je als linkse activist voor een conflict van duizenden kilometers verderop warmlopen.
Wie een stedenband met Tel Aviv afkeurt maar een band met Ramallah, waar een groep terroristen de dienst uitmaakt die de staat Israël niet erkent en die niet vies is van wat Jodenhaat, een ‘goede balans’ vindt en daarnaast ook geen enkele moeite heeft met stedenbanden met Casablanca (Marokko). Beijing (China) en Kocaeli en Sisli (Turkije), kan niet langer beweren niet antisemitisch te zijn. Waarom nog eromheen draaien?
Bart Schut schreef het al: Extreemlinks heeft een lange antisemitische traditie. Dat is echter niet het enige. SP-fractievoorzitter Daniël Peters “weet in dit geval niet of de voordelen van een band met Tel Aviv opwegen tegen wat het in de stad teweegbrengt, vooral onder de moslimbevolking”.
Het staat er echt! Daniël Peters kleineert hiermee de moslimbevolking, Daniël Peters is eigenlijk ietsiepietsie een racistische blanke man.
De SP lost hiermee de PvdA af in de strijd om de islamitische kiezer door te buigen voor het antisemitisme onder de moslimbevolking. Opportunisme is de SP niet vreemd.
Jack Kropotkin
La droite d'avant 